Przez oświadczenie woli jako niezbędny element każdej czynności prawnej rozumie się taki przejaw woli, który wyraża w sposób dostateczny zamiar wywołania skutków prawnych w postaci ustanowienia, zmiany lub ustania stosunku cywilnoprawnego. Oświadczenie woli stanowi końcowy efekt procesu rozpoczynającego się w psychice osoby je składającej. Wskutek wyobrażeń (pobudek) rodzi się akt woli, który nie wywołuje jeszcze żadnych skutków cywilnoprawnych. Aby owe konsekwencje nastąpiły, konieczne jest ujawnienie tego aktu woli na zewnątrz bezpośrednio bądź poprzez inne zachowanie się, które jednak pozwala w sposób dostatecznie wyraźny na przyjęcie istnienia aktu woli.
W świetle art. 60 k.c. należy przyjąć, że zachowanie się osoby fizycznej jedynie wtedy może być uznane za oświadczenie woli, gdy jest:
- na tyle zrozumiałe, żeby chociaż w drodze wykładni możliwe było ustalenie jego sensu,
- swobodne (tj. nie złożone pod wpływem przymusu fizycznego),
- złożone na serio (poważnie).
Akt woli i jego uzewnętrznienie stanowią całość, która w świetle prawa jest instrumentem realizacji woli osoby je składającej.
