to instytucja prawa karnego, uregulowana w Rozdziale VIII Części ogólnej Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553, ze zm.), której celem jest realizacja zadań resocjalizacyjnych państwa wobec sprawcy czynów zabronionych, bez stosowania wobec niego całości lub części
to procedura karna regulująca sytuacje, w których wobec sprawcy czynu zabronionego wyłączone jest karanie, z uwagi na określone w ustawie okoliczności towarzyszące popełnieniu tego czynu, a czyn sprawcy nie jest traktowany jak przestępstwo. Okoliczności te można podzielić na trzy kategorie: - okoliczności wyłączające bezprawność czynu; - okoliczności
to instytucja prawa karnego, uregulowana w Rozdziale IX Części ogólnej Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553, ze zm.), zawierająca regulacje służące ocenie z karnoprawnego punktu widzenia stanu, w którym ten sam sprawca popełnia więcej niż jedno
to wymierzane zamiast kar środki reakcji państwa, jako społeczności, stosowane wobec sprawcy za popełniony przez niego czyn zabroniony, jeśli sprawcy nie można przypisać odpowiedzialności karnej z powodu jego niepoczytalności, zaburzeń seksualnych, zaburzeń osobowości, lub uzależnienia od alkoholu, środka odurzającego lub innego podobnie działającego środka, a
to instytucja prawa karnego, uregulowana w Rozdziale Va Części ogólnej Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553, ze zm.), określająca przypadki i zakres przejścia prawa własności przedmiotów mających związek z dokonanym czynem zabronionym na rzecz Skarbu Państwa
to gałąź prawa kumulująca zbiór norm prawnych określających prawa i obowiązki pracowników i pracodawców. Tworzą ją różnorodne akty prawne, począwszy od Konstytucji RP, przez ustawy, umowy międzynarodowe, rozporządzenia, zbiorowe układy pracy, porozumienia, po wewnątrzzakładowe regulaminy i statuty. Najgłębszym źródłem tych norm jest Ustawa z dnia
to zbiór norm prawnych określających zasady prowadzenia działalności bankowej, tworzenia i organizacji banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych, a także oddziałów instytucji kredytowych oraz zasady sprawowania nadzoru bankowego, postępowania naprawczego, likwidacji i upadłości banków w Polsce. Na tę gałąź prawa składają się akty prawne różnej
to wymierzane obok kar środki reakcji państwa, jako społeczności, stosowane wobec sprawcy w odwecie za popełnienie przez niego czynu zabronionego, wbrew panującym w społeczeństwie zasadom współżycia. Przewidzianymi przez Ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553, ze zm.)
to przewidziane przez Ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 553, ze zm.) środki reakcji państwa, jako społeczności, stosowane wobec sprawcy w odwecie za popełnienie przez niego czynu zabronionego, wbrew panującym w społeczeństwie zasadom współżycia. Przewidzianymi w Rozdziale
to dział prawa karnego, zawierający przepisy kategoryzujące poszczególne rodzaje popełnienia czynów zabronionych, z którymi ustawa karna wiąże odpowiedzialność karną. Przepisy określające formy popełnienia przestępstwa zostały zawarte w Rozdziale II Części ogólnej Ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz.
