Przysposobienie – według obowiązującego prawa jest zastępczą formą naturalnego stosunku rodzicielskiego, który zostaje zastąpiony w sensie prawnym. Przysposobić można wyłącznie osobę małoletnią (art. 114 § 1 k.r.o.). Wymóg małoletniości powinien być spełniony w dniu złożenia wniosku o przysposobienie (art. 114 § 2 k.r.o.).
Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego wydanego w postępowaniu nieprocesowym po przeprowadzeniu rozprawy, wyłącznie na żądanie przysposabiającego (art. 117 § 1 k.r.o. w zw. z art. 586 § 1 k.p.c.). Przysposabiający powinien mieć pełną zdolność do czynności prawnych, która jest przesłanką władzy rodzicielskiej (art. 1141 § 1 i art. 94 § 1 k.r.o.). Rodzice przysposabianego powinni wyrazić zgodę, chyba że zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej nad przysposabianym dzieckiem lub są nieznani albo porozumienie z nimi napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody.
Rodzaje przysposobienia:
- wspólne,
- indywidualne,
- imienne,
- anonimowe,
- pełne,
- niepełne,
- całkowite,
- krajowe,
- zagraniczne.
Kodeks rodzinny i opiekuńczy normuje tylko jedyną przyczynę ustania skutków przysposobienia, a mianowicie jego rozwiązanie (art. 125-127 k.r.o.).