Na wyrok składają się: sentencja wyroku oraz uzasadnienie wyroku. Sentencja wyroku jest zasadniczą częścią orzeczenia sądowego, zawierająca rozstrzygnięcie sprawy. Art. 325 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 Nr 43, poz. 296 ze zm.) stanowi, że sentencja wyroku powinna zawierać wymienienie sądu, sędziów, protokolanta oraz prokuratora, jeżeli brał udział w sprawie, datę i miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku, wymienienie stron i oznaczenie przedmiotu sprawy oraz rozstrzygnięcie sądu o żądaniach stron. W wyroku karnym część wstępna zawiera ponadto oznaczenie ławników, prokuratora, dane określające oskarżonego, opis i kwalifikację prawną czynu zarzucanego oskarżonemu. Natomiast w przypadku wyroku skazującego wskazane dodatkowo zostaje ustalenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu i rozstrzygnięcie dotyczące kary.
Praktycznie podkreśla się, że sentencja wyroku składa się z części wstępnej (komparycji, rubrum) obejmującej oznaczenie stron i dokładnie oznaczenie przedmiotu rozstrzygnięcia oraz rozstrzygnięcie (tzw. tenor) sądu. Rubrum musi zawierać dokładne określenie przedmiotu rozstrzygnięcia. Ta część sentencji powinna jednoznacznie określać zakres powagi rzeczy osądzonej i skutków. Konieczność takiej redakcji wynika z przyjętego w Kodeksie postępowania cywilnego rozwiązania, że uzasadnienie orzeczenia następuje w zasadzie na wniosek i nie jest konieczne dla wywołania skutków wyroku. Tenor z kolei zawiera rozstrzygnięcie sądu o żądaniach stron, postanowienia dodatkowe oraz orzeczenie o kosztach postępowania.
