Termin zawity (termin prekluzyjny) – instytucja ta nie została całościowo unormowana. Przepisy szczególne, o charakterze bezwzględnie obowiązującym, znajdujące się w różnych częściach prawa cywilnego wprowadzają terminy zawite i określają ich długość. Z uwagi na dużą różnorodność terminów zawitych ich podział na określone ściśle kategorie nie jest możliwy. Wyróżnia się jedynie podstawowe ich typy:
- terminy do dochodzenia praw przed sądem lub innym powołanym do tego organem tzw. prekluzja sądowa. Przykładowo można tu wskazać terminy do dochodzenia roszczeń (art. 344 k.c.), terminy do wytaczania powództw o ukształtowanie lub ustalenie praw majątkowych (art. 534 k.c.);
- terminy do dokonywania czynności pozasądowych tzw. prekluzja pozasądowa, między innymi takich, jak: wykonanie prawa pierwokupu (art. 598 § 2 k.c.);
- terminy wygaśnięcia praw podmiotowych, np.: powodujące wygaśnięcie praw rzeczowych ograniczonych (art. 255 k.c.)
