Del credere to stosunek prawny o charakterze zabezpieczającym. Jest uregulowany w Kodeksie cywilnym w ścisłym związku z umową agencyjną. W praktyce z umową agencyjną może być powiązana dodatkowa klauzula, zgodnie z którą agent przyjmuje na siebie odpowiedzialność za wykonanie zobowiązania przez klienta (klauzula del credere). Dyspozycja zawarta w art. 7617 k.c. łączy zwiększoną odpowiedzialność agenta połączona została z dodatkowym wynagrodzeniem – prowizją del credere. By uniknąć nadużyć, ustawodawca ograniczył zakres zobowiązania del credere wyłącznie do dwóch sytuacji:
- konkretnie oznaczonej umowy,
- zawartej z oznaczonym klientem.
Kodeks cywilny nie zawiera żadnych zasad obliczania wysokości tak zdefiniowanego wynagrodzenia za przyjęcie przez agenta podwyższonej odpowiedzialności. Jednakże bez wprowadzenia elementu wynagrodzenia klauzula nie może być stosowana. Ponadto warto zwrócić uwagę, iż prowizja należy się agentowi już za sam fakt przyjęcia na siebie ryzyka, natomiast nie zależy od tego, czy rzeczywiście doszło do realizacji jego odpowiedzialności. Agent nabywa prawo do dodatkowej prowizji z chwilą, w której dający zlecenie powinien, zgodnie z umową z klientem, spełnić świadczenie albo faktycznie je spełnił, albo też swoje świadczenie spełnił klient.
