Plan podziału, na mocy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2003 Nr 60, poz. 535 ze zm.), związany jest z postępowaniem w sprawie podziału funduszów masy upadłości. Jest on więc projektem podziału wszystkich aktywów upadłego przedsiębiorstwa. Sporządzany jest on po ogłoszeniu upadłości dłużnika przez syndyka, który następnie przekazuje go sędziemu-komisarzowi.
Zadaniem sędziego-komisarza po otrzymaniu takiego planu jest jego formalna oraz merytoryczna weryfikacja oraz kontrola. Art. 347 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe wskazuje na podstawową treść, którą powinien zawierać każdy plan podziału. Sędzia-komisarz jest uprawniony wnieść do planu poprawki lub zobowiązać syndyka do dokonania określonych zmian w tym planie. Zwrócić należy uwagę, że od dnia 1 stycznia 2016 r. zgodnie z art. 347 ust. 1a plan podziału składa się w postaci elektronicznej i zamieszcza się go w rejestrze. Plan podziału powinien wskazywać, czy jest planem częściowym, czy ostatecznym. Jeśli jest natomiast oddzielnym planem podziału (unormowanym w art. 348 ustawy Prawo upadłościowe), taka informacja też powinna się znaleźć w planie. Plan podziału po jego obwieszczeniu można przeglądać w sekretariacie sądu i w terminie dwóch tygodni od dnia obwieszczenia wnosić zarzuty przeciwko planowi podziału. Zarzuty zgłoszone przez osoby zainteresowane rozpoznaje sędzia-komisarz.
Na postanowienie sędziego-komisarza w przedmiocie zarzutów przysługuje zażalenie. Sędzia-komisarz zatwierdza plan podziału, jeżeli nie wniesiono co do niego zarzutów. W razie wniesienia zarzutów, sprostowanie i zatwierdzenie planu podziału następuje po uprawomocnieniu się postanowienia sędziego-komisarza w sprawie zarzutów, a w razie jego zaskarżenia – po wydaniu postanowienia sądu. Plan podziału wykonuje się niezwłocznie po jego zatwierdzeniu. Zwrócić należy jednak uwagę, że wykonanie planu podziału nie może nastąpić przed uprawomocnieniem się postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Jednym z podstawowych sposobów wykonania planu podziału jest wydanie przez syndyka odpowiedniej kwoty wierzycielowi lub dokonanie przelewu uzyskanej kwoty na konto bankowe wskazane przez uprawnionego.
