Implikowana stopa procentowa (zwana również modelem Gordona, modelem Gordona-Shapiro, bądź też modelem stałego wzrostu dywidendy) stanowi ona przykład wyceny akcji przedsiębiorstwa w oparciu o przepływy pieniężne generowane do akcjonariuszy – wypłacane dywidendy. Został on stworzony i opublikowany przez M. J. Gordona w 1959 roku. Istnieje kilka wersji tego modelu, jednakże dwie najbardziej popularne to:
- stałej dywidendy,
- stałego wzoru dywidendy,
Pierwszy z wariantów zakłada stałą wartość wypłacanej dywidendy, a wycena akcji sprowadza się do obliczenia renty wieczystej (podstawą renty jest średnia wartość dywidendy) zdyskontowanej wymaganą przez inwestora stopą zwrotu (kosztem kapitału). Wzór ten może być użyteczny tylko w przypadku skutecznego oszacowania średniej wartości dywidendy wypłacanej przez spółkę. Jest jednym z najprostszych modeli, dlatego też może być punktem wyjścia dla głębszej analizy kapitałów własnych spółki.
Druga, najbardziej popularna wersja modelu Gordona zakłada stałą stopę wzrostu dywidendy, przy założeniu, że będzie ona mniejsze, niż wartość kosztu kapitału własnego.
Koszt kapitału własnego (wymaganą stopę zwrotu) można oszacować na podstawie iloczynu stopy procentowej wolnej od ryzyka, premii za ryzyko oraz stopy inflacji.
Orzeczenia i komentarze
- III AUa 1956/15 – wyrok SA Gdańsk z dnia 12-04-2016
- III AUa 569/13 – wyrok SA Katowice z dnia 10-12-2013
Potrzebujesz pomocy dotyczącej implikowanej stopy procentowej?
Kancelaria Prawna Skarbiec oferuje swoje usługi w zakresie porad prawnych dla konsumentów i przedsiębiorców.
Kontakt: sekretariat@kancelaria-skarbiec.pl
