Przestępstwa ścigane na wniosek, podobnie jak przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, ścigane są na wniosek pokrzywdzonego. Bardzo często te dwa rodzaje postępowań są niesłusznie ze sobą mylone, a nazewnictwo bezzasadnie i naprzemiennie wykorzystywane.
Przestępstwa ściągane na wniosek prowadzone są przez właściwy organ ścigania, którym może być zarówno policja, jak i prokurator (publicznoskargowe). Najistotniejsze jest jednak to, iż aby rozpocząć ten rodzaj postępowania, wymagany jest wniosek i aktywność samego poszkodowanego. Bez właściwego wniosku nie możliwe jest rozpoczęcia postępowania w tym rodzaju postępowania, chociażby organy ścigania dysponowały w tym zakresie najlepszą wiedzą lub dowodami świadczącymi o czynie sprawcy.
W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek, postępowanie z chwilą złożenia wniosku toczy się z urzędu. Podkreślić należy, że w razie złożenia wniosku o ściganie niektórych tylko sprawców obowiązek ścigania obejmuje również inne osoby, których czyny pozostają w ścisłym związku z czynem osoby wskazanej we wniosku, o czym należy uprzedzić składającego wniosek. Przykładami przestępstw ściganymi na wniosek na gruncie Kodeksu karnego są między innymi art. 190 k.k. – groźba karalna, art. 192 k.k. – zabieg leczniczy bez zgody pacjenta, art. 278 k.k. – kradzież na szkodę osoby najbliższej, art. 279 k.k. – kradzież z włamaniem na szkodę osoby najbliższej.
Podstawa prawna
art. 12 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz.. 555)
Orzeczenia i komentarze
Grzeszczyk Wincenty, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, wyd. X, 2014.
Świecki Dariusz (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, 2013.
Potrzebujesz pomocy dotyczącej przestępstw ściganych na wniosek?
Kancelaria Prawna Skarbiec oferuje swoje usługi w zakresie porad prawnych dla konsumentów i przedsiębiorców.
Kontakt: sekretariat@kancelaria-skarbiec.pl